Дөрвөн улирал

.
Намрын борооноор цувгүй алхахдаа
Навчнаас дутуугүй гуниг тээдэг дээ
Хөхөлбөр орчлонгийн уулсын дунд
Хөмсгөн дороо нулимстай зогсдог доо
Өвлийн цас заамаар урсахаар
Өвснөөс өөрцгүй тансагаа мэдэрдэг дээ
Өлмий мялаасан аригхан өнгийг
Өндгөөрөө тэмтэрч нэгийг бодохсон доо
Хаврын салхи шанхыг задгайлахад
Харзнаас дутуугүй сэтгэл цалгидаг даа
Хөдөөгийн улбар сарны гэгээнд
Хөлөрсөн алгаараа цэцэг аргадахсан даа
Зуны үдэш шувуудын жиргээн дунд
Зулзаган зандан шиг сэтгэл найгадаг даа
Ганцхан учралт энэ л насаараа
Нүцгэн хөлөөрөө шүүдэр адислахсан даа
.
.