Дорнын хөх тэнгэр

Би дорнын хөх тэнгэр
Би адуу шиг босоогоороо унтдаг
Шувуу шиг сэрдэг
Бурхан шиг бодлогширдог
Би хөх тэнгэр..
Одогсдын толгой дээр сүүлчийн удаа адис өгдөг
Хөв хөх сударсан билээ би
Орчлонгийн зулай дээр айдас үргээн цагирагладаг
Цэв цэнхэр үнэгхэн билээ би
Мөнхийн усгүй энэ орчлонд
Хэлэх үггүй цөхрөхдөө би
Загас шиг дуугүй болсон
Мөнх бусын салхинд
Нандин бүхнээ алдаж хөхрөхдөө би
Өөрийгөө нууцлах болсон
Хүн биний
Хүчирхэг тэнэглэл
Өмнөөс цээргүй инээмсэглэхэд
Айн түгшдэг би
Хүнээс хүн зугтан гарч
Шүхрэн гэрэл бөхөх болгонд би
Алтан заадас бүхнээрээ шархиран өвддөг
Би дорнын хөх тэнгэр
Хорвоогийн явдалд ноолуулж налайсан
Хонин хөх энгэр юм би
Дорнын насыг харин өмгөөлж архирсан
Арслан хөх тэнгэр юм би
Ам дөрвөллжнийг энгэрээсээ тастан байж
Аяа хүн сүрэг чиний
Алтан хүйг чинь би боож авсан
Алтан савыг чинь ч бас сүүлчийн удаа нээчихээд
Асгартал уйлж суухын гашуун зарлигтай би
Би дорнын хөх тэнгэр
Хөлөө цэцгэн өлзий ороож
Мутраа цээжин тус бадамлуулсан
Нүүдэлчний төрхтэй амгалан бурхан
Нүүрэн дээр чинь манхайж байна уу
Чамаас алсарч яваа
Аргадахын зөөлөн чинь би байна
Чамд алгадуулж суугаа
Хоргодохын хайлан бинь би байнаа